Post #1

W zasadzie w miejscu powinien powstać post powitalny, chwytliwy, pełen patosu, wygórowanych obietnic oraz zapewnień, że własnie trafiliście na najlepszego bloga na świecie, ale za cholerę nie mogliśmy wymyślić nic sensownego

I co dalej?

Nie wiem. Naprodukowałem się podczas wymyślania pierwszego zdania, podczas gdy Ty palisz papieroska i żłopiesz kawkę, więc mógłbyś chociaż powiedzieć, o co nam w ogóle chodzi.

Co ja będę dużo mówił - cały komercyjny syf, njusy ze świata mediów i kultury, bez zbędnego pierdolenia, tego i nas będzie pełno. Do tego płacz, zgrzytanie zębów, co słabsi - zatkajcie uszy, wiadro pomyj. W dwóch słowach - RZUT KOMBAJNEM.

Ale dlaczego tak niekulturalnie?

Przecież ma być lekko z dezynwolturą ('dezynwoltura - nadmierna swoboda w zachowaniu'), więc chyba mogę, nie?

Aaa, chyba, że tak. Właściwie to dobrze, że wyjaśniłeś, bo sam nie miałem pojęcia, co to znaczy.

W takim razie, od razu mogę polecić powieść, dzięki której poznałem to słowo - 'Gra Anioła' Carlosa Ruiza Zafóna

Myślałem, że w tym poście mieliśmy napomknąć o Katarzynie W. i wyroku, który dzisiaj zapadł, a na razie coś na to nie idzie...

Kto to Katarzyna W.?

Chcesz prowadzić misz-masz kulturowy, a nie znasz najważniejszej polskiej celebrytki?

OK, żarty na bok. 25 lat to według mnie odpowiedni wyrok.

Dożywocie jej! Na stos!

A co my, w średniowieczu żyjemy? Nie bądźmy tacy brutalni. Przecież 100 tys. zł. opłat sądowych powinno zrekompensować te stosy.

Gdyby zapłaciła mnie to mógłbym się zacząć zastanawiać...

Cóż... Chyba dzisiaj nie dojdziemy do inteligentniejszych wniosków, dlatego zostawiamy jeden z naszych ulubionych utworów, pasujący do dzisiejszych czasów. The Doors - People are strange.